Romy zag op het laatste moment af van euthanasie. Kon ze opnieuw leren leven?

„Weet je het zeker?” vroeg de arts aan het bed van Romy voordat zij euthanasie zou toepassen. Haar moeder, broertje, een vriendin en haar psycholoog staan om haar heen. Maar ze weet het niet zeker. De euthanasie gaat niet door en Romy blijft in leven.

Vier jaar was ze bezig geweest om iedereen ervan te overtuigen dat haar lijden ondraaglijk is, en de dood de enige uitweg: van familie tot de psychiater van het Expertisecentrum Euthanasie die haar euthanasie zou verlenen. Toch zag ze er op het allerlaatste moment vanaf. Was het doodsangst, of brandde er iets in haar wat ze niet kon doven? Zou het een sprankje levenslust kunnen zijn? En hoe begin je opnieuw nadat je al van alles en iedereen afscheid hebt genomen?

Journalist Stephanie Bakker en fotograaf Selma van der Bijl volgden Romy in aanloop naar de dag van de euthanasie en ook in het jaar erna. In anderhalf jaar tijd spraken zij haar zo’n veertig keer. Ook spraken ze met o.a. Romy’s hulpverleners, behandelaren en naasten. Onafhankelijke experts op het gebied van trauma, seksueel misbruik en euthanasie in de psychiatrie hebben achtergrondinformatie verschaft. Voor de publicatie van de geschreven tekst heeft Romy meegeluisterd en gelezen. Romy heeft er bewust voor gekozen haar verhaal niet anoniem te doen. Zij heeft haar hele leven haar verhaal niet durven vertellen. Nu is ze op een punt dat ze zich niet meer wil verstoppen: „Het is mijn verhaal en ik mag er zijn met alles wat er is en met alles wie ik ben.”

Bij het NRC-artikel werd ook een tweedelige podcastserie gemaakt. Luister deel 1 hier. En hier deel 2.

Until we meet again, de tentoonstelling van Selma van der Bijl over Romy, is te zien in Museum Hilversum vanaf 14 december 2024 tot 9 februari 2025.

Beeld: Selma van der Bijl.