Interview: Anna Herter volgde een Jong Talent-traineeship bij het Parool

Toen ik solliciteerde werkte ik als freelancer bij NRC en Het Parool, voornamelijk op de nieuwsdienst. Op een gegeven moment wilde ik me verder ontwikkelen als journalist en zocht ik naar nieuwe mogelijkheden. Dit traineeship gaf me de ruimte om het soort journalistiek te bedrijven waar ik als freelancer alleen maar van kon dromen. Ik ben dan ook heel blij dat ik na het traineeship op deze manier mag blijven werken bij Het Parool.

Ik heb aan allerlei verschillende verhalen gewerkt. In het begin was het een beetje zoeken waar ik precies in moest gaan duiken, maar uiteindelijk zijn er mooie publicaties verschenen. Zoals het onderzoeksverhaal over de angstcultuur bij Pakhuis de Zwijger, dat echt een verschil heeft gemaakt. Maar ik ben ook trots op bijvoorbeeld het artikel over gemengde woonprojecten in Amsterdam, waar statushouders samenwonen met starters. Een heel mooi initiatief, maar in de praktijk gaat het moeizaam.

Toen ik begon aan het traineeship hadden we nog een coronapas die we moesten laten zien om toegang te krijgen tot de horeca. Destijds heb ik samen met andere collega’s een steekproef gedaan om te testen hoe streng de controle was. We zijn verspreid over de stad van café naar café gehopt. Het was een simpel en makkelijk uitvoerbaar idee, toch leverde het nieuws op, dat zelfs de politiek heeft gehaald. Ineens was ik nieuws aan het maken in plaats van het na te jagen, en dat vond ik geweldig. Ik maak nu artikelen die er anders niet waren geweest, en een verschil kunnen maken.

Nee, ik heb geen specifieke portefeuille. We zijn bij Het Parool met een relatief klein team onderzoeksjournalisten, waardoor er ruimte is om te werken aan allerlei verschillende soorten onderwerpen. Dat vind ik ook interessant en uitdagend, om me steeds weer wegwijs te moeten maken in iets nieuws. Wel blijf ik de onderwerpen volgen waar ik onderzoek naar heb gedaan, en zorg ik dat ik op de hoogte blijf van ontwikkelingen. Zo maak je bepaalde dossiers eigen.

Vaak ligt onderzoek even stil en moet je wachten tot je weer verder kunt. Ik vond het in het begin moeilijk om te bepalen wat ik met deze dode momenten moest doen, en moest leren dat je niet elke seconde bezig kunt zijn met je onderzoeksverhaal. Uiteindelijk heb ik een balans gevonden door ook andere journalistieke genres te verkennen, en bijvoorbeeld soms op reportage te gaan of een snelle follow-up op een nieuwtje te schrijven. De vraag is hoe je onderzoek precies definieert. Soms kan iets een heel ander verhaal worden dan je in eerste instantie denkt en dan valt het artikel onder een ander genre, terwijl er ook onderzoek heeft plaatsgevonden.

Ik moest enorm wennen aan het andere tempo dat ik moest aannemen. Ik was de nieuwsdienst gewend, waarin je soms wel acht stukjes per dag schrijft en je dus enorm productief voelt. Nu stak ik soms weken in een onderzoek wat soms niet eens tot een publicatie leidde. Ik moest echt leren om me daar niet schuldig over te voelen, en dat je ook een harde werker bent als je niet elke dag met je naam in de krant staat. En dat kwaliteit belangrijker is dan kwantiteit.

Aan het begin was ik best onzeker, maar ik heb geleerd dit te delen met mijn collega’s. Die stonden altijd voor me klaar om me te adviseren en gerust te stellen. Ook kwam ik in een veel betere flow toen ik meer ging samenwerken met collega’s, in plaats van alles alleen proberen te doen.

Wat heel leuk is aan dit traineeship is de duur ervan. Je hebt minimaal een jaar de tijd en dit kan verlengd worden met nog een jaar. Bij een stage die enkele maanden duurt heb je eigenlijk niet de tijd om behoorlijk te landen, je draai te vinden op een redactie en te laten zien wat je in je mars hebt. In de onderzoeksjournalistiek geldt al helemaal dat je zeeën aan tijd nodig hebt.

Ik voelde bij het Fonds BJP veel ruimte om aan te geven waar ik behoefte aan had. Daarnaast zijn de workshops en cursussen die het Fonds BJP aanbiedt, van een interviewcursus tot een OSINT-training, inhoudelijk en interessant. Daar ontmoet je ook trainees die bij andere redacties zitten. Dankzij hen heb je niet het gevoel dat je er alleen voor staat als het wat minder goed gaat. Daarnaast breid je ook je netwerk enorm uit: ik ken nu journalisten bij zeker tien andere media. Ik ga de aanvullende programmering absoluut missen na mijn traineeship.

Niet te veel tegelijk willen. Het is goed om ambitieus en enthousiast te zijn, maar direct enorm willen presteren is niet realistisch. Het is soms makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer plezier te hebben en een beetje te genieten. Dan komen die verhalen waarmee je de wereld omverblaast vanzelf wel.